İnsan en çok kendiyle konuşur.

İnsan en çok kendini suçlar.

İnsan en çok kendine öfkelenir.

İnsan en çok kendiyle yüzleşmekten korkar.

İnsan en çok kendini affetmekte zorlanır.

Ve insan en az kendini anlar.

Kendini anlamaya giden yolculuk uzundur, güç ister, azim gerektirir, adım adım gelişir, devamlı bir seyirdir.

Yol uzundur ama orada varlıkları ile huzur veren insanlar vardır.

Dünyanın kalabalığına, gürültüsüne, olanca ağırlığına ve yüküne, anlamsız koşturmacasına rağmen sakin ve kendi halinde huzurlu bir hayat yaşayanlar…

Aldatıcı bir iyimserliğe ve yaşam enerjisini tüketen karamsarlığa bulaşmadan var olmaya devam edenler…

Kalbi sökülmüş bu çağda sevgiyi, aşkı, güzelliği en saf ve en temiz hali ile sessizce yaşayanlar…

Yaralarına rağmen yürümeye devam eden insanlar…

Dr. Ferhat Kardaş, işte bu yolculuğa niyetlenenlere, düşseler de kalkmaya gayret edenlere sesleniyor.

“Pes etme sakın, yürümeye devam et…”