Geçtiğimiz yıl 20. ölüm yıldönümünü idrak ettiğimiz Oğuz Atay’ın bitiremeden 

aramızdan ayrıldığı son eseri nihayet “tamamlandı”. Uzun “edebî polisiye” uğraşlara 

rağmen ilk bölümü bulunamayan Eylembilim’i yıllar önce, Oğuz Atay okurlarının 

istekleri karşısında Günlük’e ekleyerek yayımlamak “zorunda” kalmıştık. İyi de 

yapmışız... Belki de bu sayede, edebiyatımızın yeri doldurulamaz usta kaleminin bu 

“son başyapıt”ını, ailesinin de değerli katkılarıyla gün ışığına çıkarabildik. Şimdi, Cevat 

Çapan’ın “Oğuz Atay’a Mektup”uyla ve Günlük’ten ayrı bir kitap olarak sunuyoruz. 

Eylembilim, başlığı gibi, Oğuz Atay’a özgü ironinin bütün inceliklerini taşıyor. 

Ülke 12 Mart arefesindedir. Öğrenci çatışmaları, üniversite işgalleri, forumlar... 

Romanın kahramanları, olaylar karşısında saf tutmaya ya da tutmamaya çalışan 

“akademikler”dir. Bir üniversitede gelişen olaylar, bir matematik profesörünün, 

Server Gözbudak’ın “hatırat”ından nakledilir. Oğuz Atay Eylembilim’de, Cevat Çapan’ın 

“Oğuz Atay’a Mektup”ta belirttiği gibi, kara mizah gösterilerinden birinin daha 

doruklarına ulaştırıyor bizleri...

1934’te İnebolu’da doğdu. Ankara Maarif Koleji’ni, İTÜ İnşaat Fakültesi’ni bitirdi. 

1960’ta İDMMA İnşaat -Bölümü’nde öğretim üyesi olarak çalışmaya başladı. 

Tutunamayanlar’ı yayımlamasının (1971-1972) ardından, önemli bir tartışmanın 

odağına yer aldı. TRT 1970 Roman Ödülü’nü kazanan Tutunamayanlar’ı kısa bir süre 

sonra, 1973 yılında Tehlikeli Oyunlar adlı ikinci romanı izledi. Hikâyelerini Korkuyu 

Beklerken başlığı altında topladı. 1911-1967 arasında yaşamış hocası Prof. Mustafa 

İnan’ın hayatını romanlaştırarak Bir Bilim Adamının Romanı’nı yazdı. Oyunlarla 

Yaşayanlar adlı tiyatro eseri Devlet Tiyatrolarında sahnelendi. Atay 13 Aralık 1977’de, 

büyük projesi `Türkiye’nin Ruhu`nu yazamadan hayata gözlerini yumdu.