Vesilecilik, tüm etkin gücün ve gerçek nedenselliğin yalnızca Allah’a ait olduğunu savunur. Bu teoriye göre, evrendeki canlılar, nesneler ve olaylar arasında doğrudan bir nedensellik ilişkisi yoktur; her şey doğrudan Allah’ın kudretiyle var olur ve bu yaratma süreci belli bir düzen içinde devam eder. Örneğin, pamuğun ateşle teması sonucu yanmasında, ateş bir etken neden değil, Allah’ın yaratmasındaki düzeni işaret eden bir vesile-nedendir. Vesilecilik, hem Batı’da hem de İslam dünyasında felsefi ve teolojik açıdan önemli tartışmalara konu olmuştur.

Vesilecilik üzerine hazırladığımız derlemenin birinci cildi, vesileciliğin felsefi boyutlarını ve İslam düşüncesindeki yerini ana metinler üzerinden incelemektedir. Metinlerde, pamuğun yanması gibi mümkün olayların niçin etken bir nedene ihtiyaç duyduğu gibi temel kabullerden başlayarak, insan özgürlüğü, bilimsel faaliyetin yapısı, yorumlanması ve farklı ontolojik modellerin vesilecilikle tutarlılığı gibi konular ele alınmaktadır.