Tasavvuf dünyasının önemli isimlerinden biri olan Abdülkerim Cîlî, orijinal adı el-Kemâlâtu’l-İlâhiyyefî Sıfâti’l-Muhammediyye olan bu eserinde insan ile Allah arasındaki ilişkiyi ele alır. Bir diğer anlamıyla, İnsan ile Allah arasındaki ilişki Allah’ın 99 ismi çerçevesinde açıklanmakta ve isimlerin insani bir varlık olarak Hz. Muhammed’de nasıl tecelli ettiği gösterilmektedir.

Cîlî bu nedenle Hz. Muhammed ile ilâhî isimler arasındaki karşılıklılık durumunu göstermeyi hedefler. Eserde ilâhî isimleri şerh ettikten sonra Hz. Peygamberin bu ilâhî isimlerle nasıl varlık kazandığını anlatır. Buna göre Hz. Peygamber, Allah’a ait bütün isimlerle isimlenmiştir. İnsan da Hz. Muhammed’in bir kopyası olması bakımından onun sahip olduğu bütün özellikleri potansiyel olarak taşır.

Bundan dolayı Cîlî kitabının son bölümünü insanın kemâlinin bilinmesi ve insanın bu kemâli nasıl elde edeceğine tahsis etmiştir.