Sait Faik’in ilk dönem eserleri arasında sayılan Şahmerdan 1940 yılında yayımlanır.  Hikâyelerde genellikle sıradan insanların yaşam mücadeleleri, umutları, hayal kırıklıkları ve doğa ile olan ilişkileri işlenir. Yazar, bu öykülerde işçi sınıfından balıkçılara, yalnız insanlardan doğa sevgisine kadar geniş bir tematik yelpazeye yer verir. Hikâyelerde, sade bir dil ve derin duygu yoğunlukları dikkat çeker.

“Bırakın beni ey hakikatler! Yürümek istiyorum. Cennetlerin olduğu yere doğru. Ne açıkları, ne açları, ne beni kızına münasip görmeyen zengin tüccarı, hiçbir şeyi düşünmeyeceğim. Dertlerimden kime ne? Bırakın beni harpler... Kadınlar... Çocuklar... Açlar... Deliler. Yürümek. Şoseden ayrılan yoldan bir cennete doğru yürümeye bırakın.”

“Çelme” adlı hikâyeden