Evren Tanrının OL emriyle sürekli titreşmekte. Bu emrin açılımı sevgi kelimesiyle özetlenebilir. Dağlar, ağaçlar, denizler hep bu emrin titresimiyle var oluyorlar.

Ve tabi insan da bizim varliğimiz sevgi frekansiyla var oluyor. Yani bizim fitratimiz sevgi. Bunun dinsel anlamda karsiligi da İslam.

Yani fıtratımız İslam. Gercek manasiyla İslam. Sorun şu; kendi Asli varligimiza dönüp var mi olacagiz.

Yoksa fıtratimizdan uzaklasip yok mu olacağiz?