15 Temmuz’u 16’ya bağlayan gece 01.00’de katiller, Talha’nın, Şüheda’nın, Rumeysa’nın ve henüz 3 yaşındaki Belinay’ın babası Ramazan’ı vurdular. Önce bir kurşun, ardından gelen ikinci kurşunla devirdiler onu, alçaklar. Saraçhane’de başlayıp Haseki Devlet Hastanesi’nde sona eren 39 günlük şehadete giden yolda, 23 Ağustos’ta hayata gözlerini yumdu şehidimiz, bütün o diğer şehidler gibi.

Güzel bir insandı o, şehadet de yakıştı ona. Artık bu yeni dönemde bizim de şehidlerimiz var, şükürler olsun; onların yokluğu bizi üzse de, gururluyuz. Onlar, ak alınlarımız bizim. Bütün şehidleri belki tek tek tanımak lazım, mümkün olsa da... Buna şimdilik gücümüz yetmese de kardeşimiz Ramazan’ı konuşabiliriz, onu anabiliriz; hiç olmazsa bu sayfalarda...