Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî’nin Mesnevî’den sonra en önemli manzum eseri Külliyat-ı Şems-i Tebrizî ya da Divan-ı Şems olarak bilinen Divan-ı Kebir’dir. Divan-ı Kebir’de okuyucu, şair ya da bilge Mevlânâ’nın ötesinde bir aşk ve söz eri ile karşı karşıya kalır. “Âşıklar içinde akıllı olma” diyen Mevlânâ’ya göre aslolan aşktır ve aşk insanı belki de aklın hiç götüremeyeceği yerlere erdiren gizil bir güçtür.

“Mevlânâ’dan Bir Tat” bir lezzet sunma diyebileceğimiz bir yaklaşımla Türkçeye çevrilen şiirler şiirin üç temel ögesi olan ölçü, kafiye ve redife dayanmaktadır. Bu özellik ayrıca ses uyumunun yanı sıra şiirleri gizli birer ezgiye çeviren eski yeni kelimelerin oluşturduğu doku ve örgüyle desteklenmiştir. Çeviride hece ölçüsü kullanılmış, hecelerin büyük ölçüde asıl şiirlerdeki hecelerin sayısıyla aynı olmasına özen gösterilmiştir. Aynı şekilde kafiyelerin de genellikle Mevlânâ’nın kullandığı kafiyelerle uyumlu olmasına özen gösterilerek imkânlar ölçüsünde aynı redifler kullanılmıştır.

Etme’nin bu baskısında çevirinin yanında şiirlerin Farsça ve Arapça metinlerine de yer verilerek kitap iki dilli bir seçkiye dönüştürüldü. Böylece okur, şiirlerin çevirileri ve asıllarını karşılaştırma imkânı bulabilecektir.