Hatha Yoga, insan gövdesini ve onun içinde var olan yaşam enerjisini (prana) koruyarak, kişinin kendisini bedenle sınırlamaksızın hem bedensel varoluşun ötesine geçmesi hem de bedeninden özgürleşerek kozmik bir benlik algısına ve manevi özgürleşmeye ulaşması için uygulanan bir yol, bir yöntemdir.

Hatha Yoga öğretisine göre, kişinin özgürleşmesi ve saf bilince erişmesi (samadhi) için gövdesinin bilgeliğini idrak edip farkına varması ve bu yolda kendini sıkıdüzen içinde eğitmesi çok önemlidir. Bu yüzden, Hatha Yoga’da, bedenin algı kapılarının aralanması, bedendeki enerjinin canlı ve diri tutulup, korunması için başta asanalar olmak üzere pranayama (nefes egzersizleri), Bandhalar, Mudralar, Kriya teknikleri vardır.

Hatha Yoga'nın bu öğretisini içeren pek çok metin mevcuttur. Bu metinler içinde en önemlileri Hatha Yoga Pradipika (14.yy), Gheranda Samhita (17.yy) ve Şiva Samhita'dır (18.yy). Hatha Yoga öğretisi, bütün yönleri ve derinliğiyle bu üç kadim metinde aktarılmış ve günümüze kadar ulaşmıştır.

Hatha Yoga üzerine yazılmış bu üç temel eserden Şiva Samhita, bedensel teknikler aracılığıyla yanılsamalı benlik algısından özgürleşip, gerçeği idrak etmenin bilgisini ve bunun yanı sıra sınırsız, başlangıçsız ve sonsuz Kozmik Bilincin, Advaita Vedanta öğretisinin de bilgisini aktarır.

Çeviri ve yorumuyla birlikte, bu klasik eser Yoga öğretisiyle ilgilenen herkes için tekrar tekrar başvurulacak bir başucu kitabı olmasının yanı sıra, Vedanta Öğretisiyle ilgilenenler için de iyi bir girizgah olacaktır.