Güzel giyinmek ve modayı takip etmek birçok kadın için bir zevk, bir

tür eğlence. Ancak bu basit gibi görünen gündelik zevk, birçokları için

karmaşık ve ağır bir yüke, hatta zaman zaman işkenceye dönüşebiliyor.

Saatler süren alışveriş turlarına, sürekli yenilenen ve dolaplardan

taşan giysilere rağmen, kadınların çoğu gardıroplarının karşısına

geçince giyecek bir şey bulamamaktan şikâyetçi. Peki bu durum neye

işaret ediyor?

“Üzerime giyecek hiçbir şeyim yok!” cümlesinin ardında ne tür bir

eksiklik yatıyor? Aranıp bir türlü bulunamayan şey, gerçekte kadınlık

kimliğinin kayıp bir parçası ya da anne-kız ilişkisinde doyurulamamış

bir sevgi açlığı olabilir mi? Sonu gelmez alışverişlerin gerçek işlevi

nedir? Bağımlılığa dönüşen giysi tutkusu, bir tür kendini ifade etme

aracı olabilir mi? Giysilere yüklenen “kişilik değiştirici” rol, narsistik

yaraları sarmaya mı hizmet eder? Üzerimize geçirdiğimiz giysiler,

bedenimiz yerine gerçekte kişiliğimizin derin uçurumlarını mı örter?

“İdeal giysi” gerçekten var mıdır?

Klinik psikolog ve psikanalist Elise Ricadat ile Lydia Taïeb, Üzerime

Giyecek Hiçbir Şeyim Yok!’ta kadınların giysilerle kurdukları sorunlu

ilişkinin altında yatan sebepleri irdeliyor. Geniş bir klinik çalışmaya

dayanılarak hazırlanan kitap, kadınlık kimliğinin bu boyutuyla

hesaplaşmak için yol gösterici bir kaynak.