Elinizdeki kitap modern dünyanın en büyük 

baskı ve tahakküm aygıtlarından biri üzerine. 

İki şairin de dikkat çektiği buydu. Ceyhun 

Atuf Kansu’nun dizeleri eleştirel bir uyarı, 

Filistinli şair Mahmud Derviş’inkiler ise gerçek 

anlamını bugünlerde kavrayabildiğimiz 

bir son havası taşıyor: Demokratik Kongo 

Cumhuriyeti Başbakanı Patrice Lumumba’yı 

vahşice katleden “anamalın sömürgeci 

saltanatı” / “Son gökyüzünden sonra” gidecek 

yeri kalmamış, yurtsuz Filistinliler. Filistinli 

şairin yoldaşı Edward Said, kaybedilmiş 

davaları savunmanın muzaffer düzenlerin 

yandaşı olmaya yeğleneceğini söylerdi. 

Fakat o dönemde güçlü ideolojik temellere 

dayanan bir Filistin davası vardı. Görünen o 

ki, geriye kalan, eleştirel uyarı çerçevesinde 

tutulacak bir Filistin yası. Avrupa-merkezcilik ve 

sömürgeciliği sorgulama çabasını sürdürmek 

hem eleştirel uyarının bir parçası haline 

gelmeyi hem de kendince bir yası içerir. Bütün 

bu siyasal gerçeklik, Frantz Fanon’un bundan 

yaklaşık 50 yıl önce, Yeryüzünün Lanetlileri’nde 

(1961) Cezayir’in Fransız sömürgeciliğinden 

kurtuluşuna doğru giderken yazdıklarının 

canlılığını kanıtlıyor: “Ağzından insan sözünü 

hiç düşürmeden, sokak köşelerinde, dünyanın 

bütün köşelerinde insanları katleden bu 

Avrupa’yı bir kenara bırakalım.”