Geriye samanlığa doğru yürüdüm. Kapıyı açtım. Hepsi bana dönmüştü. Hiçbirinin yüzüne bakamadım. Hiç kimsenin şu andan itibaren kararımı etkilemesini istemiyordum. Heyecan ve üzüntü ruhumda git gel yapmaya başlamıştı. Oradan bir an evvel uzaklaşmalıydım.

“Hadi ağabey gidelim,” dedim. Annemin, yengemin elinden, yeğenlerimin gözlerinden öperken boğazımdaki düğümün çözülmesinden korkarak hiç konuşmadım. “Hoşça kalın” bile demedim. Sadece elimi salladım. Arkamı dönüp yürüdüm.

Arkamdan ağabeyim geliyordu. Önümde beni nasıl bir hayat bekliyordu bilmiyordum. Bilmiyordum sonu gelmeyecek bir yola çıktığımı. Bu yolun, beni ben yapanları benden alıp yerine yenilerini koyarak beni devşirmeye çalışacağını bilmiyordum.

İkinci Göç (Bölüm-VI Yeni Gurbet Ortaokul)