Fransız filozof Denis Diderot’nun özgün bir edebî form olan Sokratik diyalog biçimde yazdığı Rameau’nun Yeğeni, Ben (filozof) ve O (yeğen) karakterlerinin toplumun ahlaki değerleri üzerine çatışmasını ele alıyor. Erdem, sanat, eğitim gibi konular üzerinden insan doğasına büyüleyici bir bakış sunan felsefi ve hicivsel bu diyalogda geleneklerin reddini ve ahlaka karşı alaycı bir tutumu temsil eden yeğen, dürüst insan idealini benimsemeye çalışan filozofla tartışırken idealizm ve şüphecilik arasındaki sürekli gerilim de ortaya çıkıyor. Varoluşçu ve nihilist düşüncenin öncülerinden kabul edilen ve Goethe, Hegel, Engels, Freud gibi isimleri de etkisi altına almış bu eser, toplumun paradokslarını keşfedip zamanının normlarına meydan okurken insan doğasına dair de düşündürücü bir vizyon sunuyor.

“Önemli olan sizin ve benim var olmamız; sizin siz olmanız, benim ben olmam. Bırakalım her şey olacağına varsın. Bence en iyi düzen benim içinde bulunduğum düzendir, ben içinde değilsem dünyaların en mükemmeli olsa ne yazar. Var olmamaktansa olmayı, hatta densiz bir ukala olmayı yeğlerim.”