Bazı yolculuklar, bir istasyonda başlar ve bir ameliyat masasında son bulur. Peki ya bu yolculukta tanıştığınız her yüz, aslında edebiyat tarihimizin en büyük dehalarını ve onların ardındaki unutulmaz kadınları saklıyorsa?

"İstasyonda Kadınlar," sıradan bir tren yolculuğunun, bir adamın kendi geçmişi ve kimliğiyle hesaplaştığı, sarsıcı bir rüyaya dönüştüğü roman. Yüzündeki yara iziyle yaşayan bir adam, bir ameliyat masasına yatar ve rüyasında kendisini bir tren istasyonunda bulur. Yanına oturan gizemli kadın, onu sadece bir yerden bir yere değil, zamanın ve mekanın ötesine taşıyacak bir yolculuğa davet eder. Bu yolculukta, Abdülhak Hamit Tarhan'ın Fatma'sıyla, Recaizade Mahmut Ekrem'in Güzide'siyle, Tevfik Fikret'in Nazime'siyle ve Nazım Hikmet'in dört eşiyle aynı masada oturur.

Her bir kadın, ona kendi hayat hikayesini, aşklarını, hayal kırıklıklarını ve ihanetlerini anlatırken, kahramanımız kendi yalnızlığını ve kayıplarını yeniden anlamlandırır. Gerçek ile rüya, şiir ile hayat iç içe geçerken, o da kendi "hiçlik"inden "varoluş"a doğru uyanmaya başlar.

Bu tren, sizi nereye götürecek? Yolculuğun sonunda sizi bekleyen gerçek, beklediğinizden çok farklı olabilir. Çünkü bazı hikayeler, sizi yaşarken gömerken, bazıları da bir rüyadan uyanıp kendinizi bulmanızı sağlar.