İnsanın pek çok etkinliğiyle ilişkilendirilebilecek bir genişliğe sahip olan ve bundan dolayı tarih boyunca filozoflar tarafından farklı bakış açılarından ele alınan hayal gücünün, yani tahayyülün, Platon ve Aristoteles’ten İslam felsefe geleneğine uzanan süreçte özellikle bilginin elde edilişindeki rolü ve akılla ilişkisi etrafında yoğun bir şekilde tartışıldığı görülmektedir. İlk olarak tahayyülün Antik-Helenistik felsefedeki görünümlerini ve İslam dünyasına intikal süreçlerinde geçirdiği dönüşümleri ortaya koyan bu çalışma, İslam felsefesinin iki büyük ismi, Fârâbî ve İbn Sînâ’nın eserlerine yoğunlaşarak tahayyülün anlam dünyasının bu iki filozof tarafından nasıl genişletildiğini, peygamberlik, vahiy, kehanet, sihir gibi olguları merkeze alarak gözler önüne sermektedir.