Azerî Edebiyâtı’nın XIV. yüzyıldaki en büyük  şâiri olan Seyyid İmâdüddîn Nesîmî (770/1370?-807/1404?), şiirlerinde görülen lirizm ve tesîrinin genişliği ve devamı itibariyle de bütün Türk Edebiyâtı’nın en yüksek temsilcilerinden biri sayılır. Seyyid İmâdüddîn Nesîmî, bu yüzyılın ikinci yarısında Irak, Azerbaycan, Îran, Haleb ve Anadolu sahalarında hızla yayılan Hurûfîlik fikir akımının kurucucusu Fazlullâh-ı Esterâbâdî’nin de en önemli halîfelerinden biridir. Bu büyük şâir, samîmî bir vecdle sûfîyâne Türkçe ve Farsça şiirler yazmış, târîhde hurûfîliğin yayılmasında büyük bir rol oynamıştır. Ayrıca bu büyük şâirin şöhreti, bütün Türk ve İslâm dünyasına da yayılmıştır.

Elinizdeki bu kitapda, önce hurûfîlik ve Seyyid Nesîmî’nin hayatı, edebi şahsiyeti, eserleri hakkında  bilgi verilmiş ve Türkçe divanından seçilen en meşhur şiirlerinin eski yeni harfli metinleri ve bu metinlerde geçen bugün anlamları bilinmeyen kelimelerin manaları verildikten sonra da şiirler beyit beyit olduğu gibi ve bugünkü dille kurallı nesre çevrilmiş, edebi sanatları ve mazmunları tesbit edilerek açıklanmaya çalışılmıştır.