Beni reklamcılığa Jacques Prévert itti. İtiraf etmeliyim ki bende

zaten reklamcılık virüsü vardı. Bu virüsü Pierre Lazareff'ten

kapmıştım. Bundan daha iyi bulaşıcı bir virüs nasıl kapılır?

O zaman kötülüğe karşı mücadeleye başladım. İlk krizim,

Pompidou'yu bir kapak resminde kullanmak oldu.

L’Express dergisinde Cumhurbaşkanını Mercury motorlu bir

teknenin dümeninde göstermiştim. Sonuç: Dergi toplatıldı.

Créteil'de reklamcı aranan bir binaya “Choux” (Lahana) adını

vererek ikinci bir kriz daha yaşadım. Kariyerimin en güzel başarısız

yapıtı oldu.

O andan itibaren her şey kötüye gitmeye başladı. Salvador

Dali'nin yaptığı işleri projede sunarak yılın sözleşmesini kazandım.

Ama Dali’yle hiç tanışmamıştım. Bu yüzden Üstat, görüşmeye

kabul etmeden önce, cezalandırmak için, beni saçma sapan

başlangıç testlerinden geçirdi.

Hiçbir şey yolunda gitmiyorken bir de hayatımda büyük bir

gürültü koptu. Produits Libres’i (Özgür Ürünler) piyasaya

sürüyordum. Boynuma boyunduruk geçirmeye kalktılar. Kendimi

unutturmak için aynı zamanda hem Sosyalist Parti’nin (François

Mitterand) hem Cumhuriyetçi Parti’nin (Valéry Giscard d'Estaing)

hem de Cumhuriyet İçin Birlik Partisi’nin (Jacques Chirac) seçim

afişlerini yaptım. Bir ölü gibi ardımda kalan mallarım

yağmalanmaya çalışıldı. Kendime bakıyor ve ayakta kalmaya

çalışıyordum.

Amerikan bir iş ortağı bulmak için Atlas Okyanusu’nu aştım.

Ortaklık yapmayı planladığım kişi bana o kadar çok

Château-Margaux şarabı içirdi ki her şeyi kırmızı görüyordum ve

sonunda Amerika'ya savaş ilan ettim.

İşte benim durumum böyle. Sakın bana dokunmayın. Çünkü

ben bulaşıcıyım. Hatta bence deliyim. Reklam delisi.

Kitaplarıyla reklam dünyasının gurusu olarak kabul edilen ve

Fransa’nın en çok konuşulan figürlerinden biri olan Jacques

Séguéla bu baskıda elinizdeki kitap için özel olarak ön söz yazdı