Sakin bir gecede esen yumuşak bir esinti gibisin. İşte bu nedenle seni arayıp durdum ve bunca şeyi seni bulmak için göze aldım. Çünkü seni tanıdıkça, anladım ki, ruhuma acı veren şeyleri sana anlatabilirim ve sen çarem olabilirsin.

Dünya edebiyatının en büyülü seslerinden Juan Rulfo, Ekim 1944 ile Aralık 1950 arasında Clara Aparicio’ya yazdığı seksen dört mektupta, ona duyduğu derin aşkı anlatır.

Bu mektuplar, yalnızca tutkulu bir sevdanın değil, Rulfo’nun edebi kimliğinin oluşum sürecinin de belgesidir aynı zamanda.

Gabriel García Márquez’in “Sofokles düzeyinde” gördüğü Rulfo’nun yapıtlarını anlamak isteyenler için Clara’ya Mektuplar, büyük bir sessizliğin içinden doğan kelimelere tanıklık etme fırsatı sunuyor.

Ve her satırda, aşkın yalnızca yakıp kavuran değil, aynı zamanda onaran, iyileştiren, kurtaran yanıyla tanıştırıyor okuru.