Kur’ânî hüzün Allah’ın bir ikramı gibi görünüyor. Nefes farkındalığı ile okuduğum hatimlerin altı veya yedincisinde yer yer hıçkırıkla karışan gözyaşlarımın nedenini sorgularken vardım bu kanaate. Neden ağladığımı bilmiyordum. Hüzün ve sevincin iç içe geçtiği tuhaf bir sarmalın içinde, uzun zaman ayrı kaldığı annesini uzaktan görüp dokunamayan bir çocuk gibiydim… Boğazımdaki düğümlerin çözüldüğü an

Kur’anî hüzne yolculuk harflerden başlıyor…

Harfleri tespih taneleri gibi zikretmekten…

Harfleri nefesle ruhlandırmaktan…

Harfleri kalbin ritmiyle uyumlamaktan…

Harfleri saymaktan…

Tenvin ve nûn-u sâkinli tecvitlerle, ney gibi inlemekten…