Ömrümün kuzey kıyılarından yazıyorum, her bir satırı yaşanmışlık kokan onca cümleyi. Ne sandın sen dostum? Kalbimin odalarından seyrediyorum âlemi.

Saçları iki yana örgülü bir hikâyenin içinden geçiyorum şimdi. İçsel yürüyüşlerin çetelesi elimde… Tüm savruluşlarımın, dibe vuruşlarımın inadına ümidin çiçeklerini iliklemişim yakama, yürüyorum. Dilerim ki adımlarım adımlarına eşleşsin.

Dilerim ki satırlarıma denk düşsün niyetin. Dilerim ki çiçekler açsın kuruyan dallarının en tepesinden. Dilerim ki baharlar vursun can kenarından çökmüş omuzlarının üzerine.

Dilerim ki ümitsiz yarınlarına merhem olsun sözlerim. Heybemde biriktirdiklerimle geldim yanına. Hadi şimdi tut ellerimden, birlikte yürüyelim.