Köşe başında solan bir kıraathane… Taçsız “kraliçeler”: hayattan emekli, umudu rafa kaldırmış, evde eşyaya dönmüş erkekler. Derken telefona bir titreme düşer: Demir Pençeler 24. Dönem.

Nefes, duruş, tamirat, diksiyon, motosiklet, müzakere… “Yamuk prensesler” içeri girer; adamlık omurgasını bulur. Handan Özdemir, mizahı şefkatle harmanlayan sıcacık üslubuyla içinize usulca fısıldar: Şimdi derin bir nefes al… Omuzların gevşesin… Başlıyoruz. Bu kitap, kayınpeder gölgesinden çıkanları, kızlarının gözünde yeniden baba olanları, cimrilikle vedalaşanları, kalbini temiz bir cümleyle açanları anlatır.

Sertlik değil duruş, hükmetmek değil sorumluluk… Merak ediyorsan ilk sayfayı aç. Telefon titrer, masalar dizilir, içeride bir ses uyanır: “Başlamak cesaret ister. Sen hazırsın.”