Bir kimseye veya bir aileye; kendi adından ayrı olarak sonradan takılan, o kimsenin veya o ailenin bir özelliğinden kaynaklanan ad” diye tarif ediliyor sözlükte.

Lâkaplar; kişiyi kendi adından ayrı olarak tanıtan, sonradan konan ve onun belirgin bir özelliğini gösteren adlardır. Genel ahlâka aykırı olmaması, ilgili kişinin belli bir çevrede bu lâkapla tanınması kaydıyla ad olarak da tanınmaktadır.

Veriliş şekli ile lâkaplar; bir kişiye, aileye ya da sülaleye dikkat çekmek için herhangi bir özelliğinden dolayı bir kimse tarafından takılan bir addır. Lâkabı insanın kendisi değil başkası verir. Takma adı ise kişinin kendisi seçer, alır, kullanır, başkası vermez.

1934 yılında Soyadı Kanunu’nun çıkması bile Anadolu’nun her yerinde olduğu gibi Milas’ta da lakapların önemini zayıflatmamış, hatta lakaplarla tanıma ve tanıtma geleneği sürdürülmüştür. Aileden olan insanlar için birer hüviyet niteliğindedir lakaplar. Bir kısmı ailenin namını, şöhretini simgelerken, bir kısmı da aile fertlerinden birinin veya bir bölümünün davranışları sonunda ortaya çıkmıştır. Bazı lakaplar da temsil ettiği ailenin; Milas’a geldikleri yer, meslekler, fiziksel ve ruhsal durumları hakkında bilgi vermektedir. Çoğunlukla baba adları ve meslekleri lâkap olarak kullanılmıştır.

Lâkaplar; kişilerin birileri tarafından iyi tanındığına delalet eden, oturmuş, yerleşmiş bir kişilik sahibi olduğunu gösterip, önüne geldiği isme ağırlık kazandırır.