İnsan en çok umutsuzluğun koynundayken bir ışık arar.

Bu kitap, işte o ışığın peşinden giden birinin hikâyesidir.

İnsanların en umutsuz, en çaresiz hissettikleri anlarda bile her zaman bir umut, bir çıkış kapısı vardır.

Yeter ki insan, adını unutsa da Ümit etmeyi unutmasın.

"Bir Ümit", bir hastane odasında yoğun bakımdan sağ çıkmayı başaran gencecik bir çocuğun, hayatın her darbesine rağmen ayakta kalışının, sevilmenin, ihanete uğramanın, yeniden güvenmenin ama en çok da kendine tutunmanın satırlara dökülmüş hâlidir.

Konya’da son parasıyla gömleğini ütületen o genç…

Boğaz kıyısında bir vedayı yutkunarak izleyen o âşık…

"Bu geceyi atlatırsa bir umut var," denilen hastane koridorlarındaki çocuk…

Ve sonunda aynaya bakıp, “Artık geçmişin gölgesinde değilim,” diyebilen o adam.

Bu kitap, birinin değil, hepimizin hikâyesi.

Çünkü bazen hepimiz,

bir mesajın ardından hayatı sorgular,

bir vedada eksilir,

bir ihanetle yıkılır,

ama bir kelimeyle, bir şarkıyla ya da bir yıldızla yeniden doğarız.

Ve bazen sadece bir isim yeter hatırlamak için:

Ümit