Hâce  Ahmed  Yesevi  ve  Abdülhâlik-ı  Gucdüvânî  gibi  meşhur  sûfileri  yetiştiren  11.  yüzyılın büyük âlimlerinden Yusuf el-Hemedânî, sade ve akıcı bir üslupla Farsça olarak kaleme aldığı bu kıymetli eseriyle; insan ve ahiret, iman ve İslâm, kalp ve beden gibi konularla müslümanca 

bir hayatın temel hususlarına dikkat çekiyor. Sadece ve akıcı bir üslupla hazırlanan eser, Orta Asya, Anadolu, İran ve Irak topraklarında büyük ilgi görmüştür.