Önem vermediğimiz olaylar, bizim için sıradanlaşan eşyalar, farkına varamadığımız hisler… Bütün bu arada kalmış, kuytu köşeye saklanmış meseleler aslında olduğundan fazla etkiler insanı.

Yeryüzünde her insanın sahip olduğu iki şey vardır: İsmi ve hatırası. Bazen radyoda çalan bir türkü alıp götürür gözlerin bakıp da göremediği diyarlara, bazen de bir dükkân camına asılı yazıdır insanı mekândan ve zamandan silen. Yağmur yağarken gelir konar pencere pervazına mâzinin eşsiz tadı. İnsan alır karşısına birbirinden farklı vakitlerde ve yerlerde tanıdığı insanları, yaşadığı olayları birbirinden bağımsızmış gibi görünse de bir bağlantı kurar aralarında. Sergi gezmek gibidir o an. Her biri farklı renkte, farklı dokuda ama her biri diğerinin parçası mahiyetinde.

Günümüz insanının arayışları, umutları, her şeyin çok ön planda olduğu çağımızda arka planda kalmış insanları, hayatları ve eşyalarıyla gönüllere dokunan bir eser.