“Bütün bunları bildiğin halde gece nasıl rahat uyuyorsun?”

Bir zamanların parlak öğrencisi, şimdinin sıradan bir kütüphane memuru, ilişkilerini sorgulayan bir eş, kaygılı bir anne Lizzie... Bağımlı, intihara meyilli, büyümeyen, sorumluluk almayan kardeşi...  Dünyanın Cehennemi adlı podcast'ler yapan,  küresel iklim değişikliğine odaklanmış Sylvia… 

Başkanlık seçiminin gerginliğinin yaşandığı günler, sorunlarla dolu göçmen mahalleleri, herkesin birbirini ötekileştirdiği tekinsiz New York… 

Karamsarlık, ezeli korkular, gelecek kaygısı… Kadim inançlar, dinler, yeni moda öğretiler… Artık gençlik günlerini geride bırakan, ağrıları, hastalıkları baş gösteren Lizzie gibi yaşlı bir dünya… Ve yirmi birinci yüzyılın karabasanı: ardı arkası gelmeyen “doğal” afetler, savaşlar, kıyamet senaryoları… Belki de dünyanın sonuna doğurulmuş çocukların anne-babası olmak telaşı, onlara bırakacağımız kaos ortamı… 

Jenny Offill, sorgulayıcı, mizahi, imalı üslubuyla bu küçücük romanda okuru kocaman sorularla baş başa bırakıyor. Çağdaşımız Lizzie, Hava Durumu’nda bir iç çığlık gibi, kesik kesik, umutsuz, çare arayarak, bocalayarak konuşuyor, sorguluyor, soruyor: 

Dünyanın sonuna hazır mıyız? Hayatta kalmaya değer mi?