Rivayetlere bakılırsa okumak karşı tarafa, birine barış için, anlaşmak adına ok göndermek, ok atmak demekmiş. Okuyan insan ne yaptığının bir miktar farkında ise kendi içinde ve dışındaki kargaşanın, tereddütlerin,  acıların,  sevinçlerin,  savaşın  niçin  olduğunu  anlamaya,  neden  böyle  cereyan  ettiğini çözmeye çalışıyor demektir. Sulh ve sükûna erişme hayali peşinde, ok işaretleri istikametinde koşacak

yahut sonsuz bir cehde, bir ictihada, bir cihada kendini hazırlayacak, savaş ve barış için ok torbasını

dolduracaktır.

Yine rivayetlere bakılırsa yazmak da günah işlemek demekmiş. Hatasız, günahsız kul olmaz çünkü. Yazık, yazgı, yazıklanmak da oradan geliyormuş. Ama “söz uçar yazı kalır” atasözünü unutmayalım. Yazmak  okuduklarını  kendine  mal  etmek,  okumayı  bir  üst  seviyeye  çıkarmak  hatta  onlara  müsbet

katkılarda bulunmaktır dense sezadır.

İradî Amel Defterleri de böyle doluyor olmalı.