Sözü Karamel’in Rüyaları’nın kahramanına verelim: Kahvaltı masasında ya gazeteci abla ya da üniversiteli abla, bazen ikisi birden, “Rüyamda ne gördüm, biliyor musunuz?” der, bizlerin “Birlikte görmedik ki, nereden bilelim?” dememize olanak tanımadan, rüyasını anlatmaya koyulur. Hem de ballandıra ballandıra! Sanki sadece onlar bazen hüzünlü, bazen eğlenceli, matrak rüyalar görebilir!

Sonunda canıma yetti, “Ben de rüyalarımı anlatayım, hayır, babanın yardımıyla yazayım da görün bakalım!” dedim. Evet, “Görün bakalım!” İyi de ettim. Arada okur, o rüyalarımı yeniden görür gibi olduğumda bazen ne eğleniyorum.

Sizlere de iyi eğlenceler!