Aziziye Camii’nin şadırvanına geldiğinde oradaki büyük çınar ağacının gölgesinin altındaki banka oturdu. Camekânlı sandığını bankın üstüne koyup katlanır dayanağı da ona yasladı. Bunları yapacağı süre ne kadar az olsa da önce bir güvercin geldi ve sandığın üstüne kondu. Başka bir tanesi de hemen onun yanı başına! Üç tanesi bankta ondan boş kalan yere, birbirlerini sıkıştırarak yerleşti. Sonra bir anda şadırvanın ve caminin kubbesinden on beş yirmi tane güvercin saliselerle gelip, kanatlarını açıp, hızlarını keserek yere inip, onun ayaklarının etrafında dolaşmaya başladılar. Hiç ürkmeden, hiç de korkmadan duruyorlardı. Sanki onun gelmesini bekliyorlarmış gibi başkaları da uçarak gelmeye başlayınca Kokucu Abdullah, sağ elini cebine sokarak cebinden çıkardığı buğday tanelerini güvercinlere doğru hafifçe serpmeye başladı.”

Bu hikâyeyi ve diğer on üç hikâyeyi de merak ediyorsanız sayfaları çevirmeye başlayabilirsiniz.