İtalo Calvini’nin Görünmez Kentler adlı eserinde Kubilay Han, Marco Polo’ya “Hep başın arkaya dönük mü ilerlersin sen?” diye sormuştu. Geriye bakarak ilerlemek paradoks gibi görünse de geleceği geçmişin veya halin sunduğu tecrübeyle tahayyül etme rahatlığına sahibiz, fakat tıpkı anı yaşarken göremediklerimiz gibi şu an geçmiş olan da gelecek tahayyülü tam olarak bilinmesi mümkün olmayan bir maluliyet alanıdır. Yine de bilme arzusu bizi geçmiş, an ve gelecek arasında sürekli bir diyalog çabasına iter.

Bireylerin şehre dair gelecek hayali, resmi kurumların mevcut hali dikkate alarak şehre bir gelecek planlamalarına benzer. Planlanmış gelecek çoğu zaman planlananın uzağında kalır. Elbette bu uzaklığın nedenini birçok etkenle açıklamak mümkündür.

Şehrin bütün imkân ve varoluş alanını dikkate alarak yapılacak bir stratejik planlama, bilginin akılla ve bir parça da hayalle yoğrulmuş haliyle dinamizm kazanarak hedere büyük ölçüde ulaştıracak yolu açabilir. Kurumsal güce sahip olanların hederinde şehre dair bütün unsurları dikkate alan bütünlükçü bir yaklaşım olmadığı sürece gelecek planları geçmişin olumlulukları üzerinden inşa edilen hatıralarda yaşamanın ötesine geçemeyecektir veya günün politik kurtarıcısı olacaktır. Tarih burada bize bireysel olarak elde edilmesi mümkün olmayan bir tecrübeyi sahiplenmemizi sağlar.

Tarih bilgisi gündelik hayat ve geleceğe dair düşünsel güvenlilik sunduğu sürece bilgi olarak anlam kazanır. Şehirlerin geleceği şehirlerin geçmişini savunan tarihiyle büyük ölçüde doğru orantılıdır.