Külliyât-ı Letâif, Fâik Reşâd’ın fıkra derlemeleriyle ilgili yaptığı çalışmaların son kitabı olup yazarın Gencîne-i Letâif adlı eserinin devamı niteliğindedir. Yazarın da söylediği gibi yirmiden fazla kaynağın taranması sonucu yazılan eserin dili, fıkraların ait olduğu sosyal ve meslekî gruba göre farklılık arz eder. Eserde sade bir dille yazılmış fıkralar olduğu gibi ağdalı bir dille yazılmış olanlar da mevcuttur. Yazar eski kitaplardaki fıkraları aktarırken İfâde-i Merâm bölümünde belirttiği üzere eserinde eski kelime ve terkiplerin o zamanki karşılıklarına yer vermiştir. Külliyyât-ı Letâif’te toplam 1596 fıkra vardır. Bu fıkralar tasnif edilerek yirmi yedi bölüme ayrılmış ve numaralandırılmıştır. Fıkraların bu tasnif şekli eserden faydalanmayı büyük ölçüde kolaylaştırmıştır.

Fâik Reşad fıkraların kaynağı üzerinde titizlikle durmuş, o zamana kadar yazılan latîfe kitaplarında ve gazetelerde Batılılara isnat edilen bazı fıkraların kültürümüze ait olduklarını tesbit etmiştir. Eserde Osmanlı padişahları, devletin üst düzey görevlileri, Namık Kemal, Hersekli Arif Hikmet, İbnülemin Mahmut Kemal gibi tanınmış şair, yazar, edebiyatçı ve araştırmacılar ile toplumun farklı kesimlerinden kişilerle ilgili fıkralara yer verilmiştir. Fıkraların bazıları yazarın kendi hayatında tanık olduğu olaylardan hareketle yazılmıştır. Külliyyât-ı Letâif bu yönüyle tarihimiz ve kültürümüze ışık tutan bir içeriğe sahiptir. Özetle, tarihimizin ve kültürümüzün yeni nesillere tanıtılması ve sevdirilmesi için zengin ve eşsiz bir eserdir.