“Ne mutlu Allah’a dost olana ve ne mutlu seçimi Allah olana…

Ölen hayvan imiş, âşıklar ölmüyor.”

CEMÂLNUR SARGUT

Elinizdeki eserde Meşkûre Sargut’un tasavvufî terbiye hakkındaki görüşleri incelenmektedir. Bu bağlamda kendisinin eserleri, talebelerine yazdığı mektuplar, gazete yazıları, sözlü kaynak olarak talebeleriyle yapılan röportajlar, talebelerinin aldıkları özel notlar ve de çeşitli yıllarda yapmış olduğu sohbetleri birincil kaynaklardır. İkincil kaynaklar ise tasavvufî eserler ve makalelerdir.

İki ana bölümden oluşan araştırmanın birinci bölümünde insanın yaratılışı, yaratılış mertebeleri ve yaratılışla ilgili kavramlar ele alınmaktadır. İkinci bölümde ise insanın aslına nasıl yükseleceği sorusuna Meşkûre Sargut’un çerçevesinden cevap aranmaktadır. Bu bağlamda, kimlerin mânevî terbiye görebileceği, nefs terbiyesi, Rifâî dervişinde bulunması gereken ibâdet ve ahlâkla ilgili hasletler gibi konular incelenmektedir. Bu konular incelenirken görüşlerinden yararlanılan sûfîler İbnü’l-Arabî, Hz. Mevlânâ ve Ahmed er-Rifâî’dir. Ayrıca Meşkûre Sargut’un mürşidleri olması hasebiyle, Ken’an Rifâî ve Sâmiha Ayverdi’nin görüşlerine de yer verilmektedir.