Örnek alma, insanda fıtrî bir ihtiyaçtır. Bu ihtiyâcın yansımaları çocuk yaşta kendini göstermeye başlar. Çocuk, önce anne babasını, sonra öğretmenini, arkadaşlarını yâhut imrendiği ve kendince kahraman gördüğü kimseleri örnek almaya, onlara imrenmeye, onları izlemeye başlar. Çoğu insan, örnek aldığı kimseleri, tamâmen yâhut kısmen hayâtında gerçekleştirir yâhut onların hayâliyle ölür gider. İşte yarattığı insanı en iyi bilen Yüce Yaratıcı, insanlığın önüne en güzel örnekleri sunar. İnsanlar öncelikle onları tanısınlar, onları sevip saysınlar, onlara imrensinler, onları izlesinler diye. Bu örneklerin başında peygamberler gelir.

Kur’ân, peygamber kıssalarına geniş yer verir. Hayat Kitâbımız Kur’ân-ı Kerîm’de anlatılan her şey, herkes için yol gösterici, ufuk açıcı çok önemli mesajları içerir. Allah Kelâmında anlatılan hiçbir şey anlamsız ve hikmetsiz değildir. Sözkonusu edilen her anlatımda ve anlatım şeklinde sayısız hikmetler vardır. Kur’ân kıssaları da öyledir. Her bir kıssa anlatıldığı her yerde çok önemli mesajlar verir. Her anlatımın bize bakan yönleri vardır. Bu kıssaların başında peygamber kıssaları gelir. Kur’ân’da geçmiş Peygamberlerin hayat hikâyesi ve Tevhîd Mücâdelesine dâir yaklaşık olarak 1500 âyet yer almaktadır. Bu da Kur’ân’ın yaklaşık olarak dörtte birine tekabül etmektedir. Buna son peygamberle ilgili âyetler dahil değildir. Dolayısıyla peygamber kıssalarına dâir bu âyetler anlaşıldığında Kur’ân’ın büyük bir bölümü anlaşılmış olacaktır.