Okyanustan bir damla, inmiş yeryüzüne, karışmış dünya düzenine, kaybolmuş yaşamın içinde..

Kayboldukça korkmuş, korktukça daha çok kaybolmuş, yok olmuş; çünkü kendini unutmuş..

Toprak olmuş, ağaç olmuş, çiçek olmuş, dağ olmuş, taş olmuş, insan olmuş ama hep kendinden uzak, kendini arayıp durmuş. Varlıklarda yok olmuş, yok’luğunda kendine hasret, okyanusa kavuşma özlemiyle yanmış, kavrulmuş.

Ne toprak, ne ağaç, ne dağ, ne taş ne de insan olmadığını anlayınca da, sormuş:

BEN KİMİM?

Okyanusa kavuşman için, senin de okyanustan bir damla olduğunu bilmen gerekir. Sevgi’ye ulaşman için korkularını yenip sevgi olman gerekir. Neyi aradığını bilmen için; Öz’ünün ne olduğunu bilmen gerekir. Kendini bulman için; kendinin kim olduğunu bilmen gerekir;

SEN KİMSİN?