Orta Çağ'da ve Græco-Romen dünyasında ruhun bir madde olduğuna evrensel olarak inanılıyordu. Gerçekten de, bir bütün olarak insanlık bu inancı en erken başlangıcından beri korudu ve on dokuzuncu yüzyılın ikinci yarısına "ruhsuz bir psikoloji" geliştirmek için bırakıldı.

Bilimsel materyalizmin etkisi altında, gözle görülemeyen veya elle dokunulamayan her şey şüphe içinde tutuldu; Bu tür şeylere, metafizikle sözde yakınlıkları nedeniyle bile gülündü. Duyular tarafından algılanmadıkça veya fiziksel nedenlere kadar izlenmedikçe hiçbir şey "bilimsel" olarak kabul edilmedi veya doğru olduğu kabul edilmedi. Bu radikal bakış açısı değişikliği felsefi materyalizmle başlamadı.