İmâm-ı A‘zam Ebû Hanîfe (r.a.), başta tâbiîn imâmları olmak üzere dörtbin kadar kişiden ve bu ilmi büyük bir i'tina ile öğrenmiş olduğundan îmâm-ı Zehebî ve onun gibi meşhûr tarihçiler yanında hâfız muhaddisler tabakasına dâhildir. (Hadîs hâfızı; Hadîs ilminin bir çok esâs ve detaylarını ezbere bilen, yüzbin hadîsi senetleriyle birlikte ezberlemiş olan kimse demektir.)

Mevlânâ Mevlevî Zafer Ahmed tarafından İ'lâü's-Sünen'e giriş olmak üzere hazırlanmış olan hadis içerikli mukaddimenin tamamlayıcısı mahiyetindedir. Böylece her iki kısmıyla Mukaddime-I ve Mukaddime-II, hem hadis hem de fıkıh konularını içermiş olacak, her ikisini de konu edînen  İ'lâü's-Sünen'e uygun düşecektir.

Hanefî fıkhını hadis delilleriyle ispat eden bu kitabın basılıp okunmasıyla öteden beri Hanelilere yöneltilen bir haksız itiraz da defedilmiş olur. O itiraz da şudur: Haneliler sünnet ve hadisten çok, rey ve kıyasa itimat etmişlerdir. Bu kitap sayesinde bu ithamın asılsız olduğu belgelenmiş olur.

Kısaca söylemek gerekirse, İmâm-ı A'zam Ebû Hanîfe (r.a.)'in hadis bilmezdi, iddiasının aksine o, Kitap ve sünneti bilen, ilminde ictihâd eden, re'yinde isâbetli olan büyük bir imâmdır. Hem kendi çağdaşı hem de daha sonra gelen büyük âlimler onun yüceliğine tanıklık etmişler, ilmî payesini teslim etmişlerdir.