Allâh-u Teâlâ’nın yüce kelâmı Kur’ân-ı Kerîm, sözlein en güzeli, aynı zamanda da âyetleri birbirine benzeyen ve çok tekrarlanan bir kitap olma özelliğine sahiptir.

“Allâh, sözlerin en güzelini; âyetleri (güzellikte) birbirine benzeyen ve (hükümleri, öğütleri, kıssaları) tekrarlanan bir kitap olarak indirilmiştir. Rabblerinden korkanların derileri (vücutları) ondan dolayı ürperir, sonra derileri de (vücutları da), kalpleri de Allâh’ın zikrine karşı yumuşar. İşte bu Kur’ân, Âllah’ın hidâyet rehberidir. Onunla dilediğini doğru yola iletir. Allâh, kimi saptırırsa artık onun için hiçbir yol gösterici yoktur.” (Zümer 39/23) âyeti kerîmesi Kur’ân-ı Kerîm’deki âyetlerin birbirine benzediğini beyan etmektedir. Bu durum Kelâmullâh’ın i’caz yönünü oluşturmakla beraber bu şekildeki âyetleri hafızların birbirine karıştırmadan zihinde tutarak okuyabilmeleri için aralarında ki farkları iyice belirlemeleri gerekmektedir. Bu ise söz konusu âyetlere ayrı bir ehemmiyet, dikkat ve îtina göstermeyi ve çalışmayı gerektirir.