Dikiz aynasından Esra’yı görebiliyordu gerçi. Gevşemiş, sessizleşmiş,

yorgunluğun çöktüğü yüzüyle farklı bir güzellik kuşanmıştı (insanı 

yanına kıvrılmaya, sarılıp uyumaya çağıran bir güzellik); başını cama 

dayayıp şehrin gece manzarasına bakarak kim bilir ne düşünüyor, 

kimi düşlüyordu. Olmayacak şeyler yapmaya hazır görünüyordu. 

Epeydir arayıp sormadığı birini arayabilir, ertesi gün pişman olacağını 

bildiği halde gidip onunla yatabilirdi mesela. Bunu görüyordu Esra’nın 

aynadaki yansısında. 

Gençliğinde başka türlü olabileceğine inanmış olsa da, ilk zorlukta 

tökezleyip başkalarının adımlarıyla oluşmuş patikalardan yürümeyi 

seçen Taner, bir gece o âna dek eksikliğinin farkında bile olmadığı bir 

tutkuya kapılır. Zamanın durduğuna, korkunç ağırlığının hafiflediğine 

tanık olur. Fakat ne peşinden gidebileceği ne hissetmemeyi 

başarabileceği bir şeydir bu tutku onun için.

Soluk Bir An, duyguların dişleri kamaştıran, baş döndüren 

tekinsizliğiyle güvenli olduğu zannedilen patikalar arasındaki 

gelgitlerin romanı.

Behçet Çelik, incelikli ve duru anlatımıyla bir erkeğin iç dünyasına 

çekiyor bizi, oradaki karmaşayı, zaafları, hesapları, duyarlıkları 

gözlerimizin önüne seriyor. Bu, aynı zamanda aşkın bir solukta zamanı 

nasıl genleştirdiğinin de hikâyesi.