Gösterişçi tüketimin üretimi öncelediği toplumlarda, itibar sıklıkla maddi gücün bir yansıması olarak görülür. Siyasal aktörlerin iktidara gelir gelmez maddi güçleri ile kendilerine atfedilen itibar arasındaki orantısızlığı düzeltmeye (!) girişmesi bundandır.

Antropolojik anlamda itibar, harcamak ve tüketmekle değil diğer insanların toplumsal varlıklarının üretimine katkıda bulunmakla ilişkilidir.

Yazar, son yıllarda sıkça işittiğimiz “itibar” kavramını merkeze aldığı bu çalışmada, siyaset bilimi ile antropoloji ve arkeoloji arasında kavramsal ve metodolojik bir köprü kurmayı deniyor. Bu köprü üzerinden ekonomik altyapı ile politik üstyapı arasındaki çok yönlü etkileşimin izlerini sürüyor. Sonuç: Siyasal-toplumsal yazgımızı büyük ölçüde kendi yapıp ettiklerimiz belirliyor.