Eğitim programlarının dört ana unsuru bulunur. Din öğretimi programları da hedef, içerik, eğitim durumları, ölçme ve değerlendirme şeklinde sıralanan dört unsurdan meydana gelir. Genel olarak din eğitiminin niteliği ile bu unsurlar arasındaki uyum arasında doğrudan bir ilişki kurulabilir. Diğer unsurlar daha ziyade hedeflere göre şekillense de ölçme ve değerlendirmenin yeri gelince hedeflerin güncellenmesine varıncaya kadar belirleyici bir etkisi bulunur. Günümüz eğitim anlayışında yapılandırmacılık, çoklu zekâ, öğrenci merkezli öğrenme, beceri temelli öğrenme gibi yaklaşımların benimsenmesiyle ölçme ve değerlendirme sürecin tümüne yayılmış, süreçte klasik ölçme araçlarının yanı sıra tamamlayıcı ölçme araçlarının kullanımı da yaygınlık kazanmıştır. Bu sebeplerle ölçme ve değerlendirme hususunda yetkinlik kazanılmasının din eğitiminin başarısını katlamasında etkin rol oynayacağı anlaşılmıştır.

Ölçme ve değerlendirmedeki yetkinlik, din öğretiminden beklenen başarının yakalanmasında etkin rol oynayabildiği gibi bir bilim olarak din eğitiminin gelişimine de katkı sağlayabilir. Çünkü bilimsel araştırmalar bir bakıma, ölçme ve değerlendirme temeli üzerine bina edilir. Bu alanda çalışmalarını sürdüren araştırmacıların ölçme ve değerlendirmede yetkinlik kazanması, din eğitimi bilimi kapsamında yürütülen bilimsel araştırmalardan daha geçerli ve güvenilir sonuçlar elde edilebilmesine, böylece bilim olarak din eğitiminin gelişmesine katkı sağlayabilir.

Bu kitapta, genel eğitimde ortaya konulan ölçme ve değerlendirmeyle ilgili teorik çerçevenin din eğitimi perspektifinden değerlendirilmesi ve alana uyarlanması, böylece somutlaştırılması amaçlanmıştır. Çalışma neticesinde istatistik konuları da dâhil olmak üzere eğitimde ölçme ve değerlendirmeyle ilgili teorik çerçeve, din öğretimine uyarlanmıştır. Kitabın öğretmenlere, öğretmen adaylarına ve araştırmacılara katkı sağlaması umulmaktadır.