Cenâb-ı Hak, varlığını ve birliğini, sonsuz kemâlini, hadsiz lütuf ve keremini akıl ve şuur sâhiplerine bildirmek ve göstermek gibi azîm hikmetler için şu kâinatın yaratılmasını irâde etti. Her şeyden müstağni olan, hiçbir şeye ihtiyacı bulunmayan O Zât-ı Akdes, bu muhteşem âlemin temel taşlarını zamansız ve maddesiz olarak hiçten yarattı ve yokluk karanlıklarından vücud sahasına çıkardı. Sonra bu kâinatı hayat sâhiplerinin istifadelerine en uygun bir şekilde inşâ etti.

Onu, tabakalara, menzillere, sistemlere ayırdı. Yeryüzünü, denizleri ve ırmakları ile dağları ve bağları ile, bitkileri ve hayvanları ile insanların istifadelerine en elverişli bir şekilde tanzim etti. Sonra, insanı yarattı.

Ona celâl ve cemâline, sonsuz ilmine ve mutlak iradesine âyine olan bu kâinatta sergilediği garip sanatlarını seyir ve tefekkür edecek ve hadsiz ihsanlarına karşı şükürle mukabele edebilecek bir kabiliyet verdi; ulûhiyetinin azametine karşı ubudiyet ile mukabele edebilecek bir mahiyet bahşetti.