Gelecek nesiller sayısız ciltte bu savaşın ayrıntılarını öğrenecek ve araştırmacı tarihçiler arasındaki tartışmalar hiç bitmeyecek. Bizim zamanımız için daha basit bir görev söz konusudur. Mücadelenin temel gerçeklerinin tarihsel bir perspektif anlayışıyla düzenlenmiş bir kaydına ihtiyacımız var.

Kırk yıl boyunca Avrupa'nın büyük ulusları evrensel bir hizmete sahipti. Gücü yeten her genç, hükümeti izin vermediği sürece, asker oluyordu. Kırk yıl boyunca diplomatlar güç dengesini o kadar hassas bir şekilde dengede tutmuşlardı ki, güçlü silahlı kuvvetlerin hepsi sınırlarının kendi taraflarında kalmıştı. Bu büyük ordular, modern icatların ve insanın maddi güç üzerindeki ustalığının çağında kuruldu ve çeliklerini test edecek olan savaş için eğitildi.

Napolyon'un yüz bin adamını paralel yollar boyunca yürüttüğü yerde, modern general milyonlarını demiryolu trenleriyle göndermektedir. Savaş başladığında her ulus için sorun, muazzam insan ve silah kitlelerini düşmana karşı hasmından daha büyük bir hızla yoğunlaştırmaktı; ve bundaki başarı, eski günlerde olduğu gibi Romalılar ve Napolyon'un inşa ettiği gibi iyi otoyollarda yaya hızına değil, organize demiryolu ve otomobil taşımacılığına ya da daha ziyade ulusun tüm endüstriyel kaynaklarının yalnızca savaş için hızlı bir şekilde kullanılmasına bağlıydı.

Her gün birbiriyle çelişen raporlar arasından, önündeki haritayla savaşın gidişatını gözden geçiren gözlemcinin karşısına, geniş hatlarıyla Cæsar'ın ya da İskender'in zamanındaki kadar basit sefer planları çıkmaktadır. Emrinde bir milyon ya da iki milyon adamla savaşan generaller, sadece on ya da on beş bin adamları olsa da aynı ilkelere bağlı kalmışlardır.

Tüm başarılı savaş okulları saldırıya inanmıştır; düşmanı gafil avlayan ve mümkünse onu hazırlıksız yakalayan hızlı ve kesin darbelere. Dinlenmekte olan ordunun her zaman inisiyatifi ele alan ordu tarafından yenilmesi gerektiğini savunurlar. Bu, ordular tarafından işgal edilen hatlar kökten değişmezken, batı cephesi boyunca saldırıya uğrayan siperlerin raporlarında belirtilen sık küçük eylemleri kısmen açıklamaktadır. Bu tür eylemler, inisiyatif duygusuna sahip her ruhlu kuvvetin doğal ifadesidir. Bazen düşmanın siperlerinden bazılarını almadığınız sürece, o da sizin siperlerinizi alacaktır. Onu bir yerinden vurarak, başka bir yerinden size saldırmasını engelleyebilirsiniz. Von Moltke ve diğer büyük Alman generalleri, her askerin ilk düşüncesinin taarruz olması gerektiğini öğrettiklerinde sadece Napolyon'un izinden gidiyorlardı.