Elinizdeki eserin yazarı, Muhyiddîn İbnü’l-Arabî’nin fikirlerinin tâkipçisi ve bir Nakşibendî sûfîsi olan fakat coğrafyamızda daha çok Arap diline dâir yazdığı Kâfiye şerhiyle tanınan Abdurrahman Câmî’dir.

Yazar bu eserde temel olarak iki husûsa odaklanmıştır: Birincisi; insanın fiil, söz ve düşüncelerinin belirli bir usûl üzere “bir Maksûd”a yöneltilmesi şeklinde anlaşılabilecek seyr u sülûke dâir meselelerdir. İkincisi ise, bu seyr u sülûkün muhtelif merhalelerinde o Maksûd’dan, varlığın hakīkati, insan-âlem-Allah münâsebetleri çerçevesinde gönle akseden vahdet-i vücûd eksenli hakīkatlerdir.

Bu açıdan eser, hem Nakşbendî Tarîkati’nin seyr u sülûk esaslarına dâir kıymetli bilgiler ihtivâ etmekte hem de Ekberî mektebin temel mesele ve kavramlarının anlaşılmasına yardımcı olacak bir mâhiyet arzetmektedir.