Klasik hadis usûlü, asıl "hadis" adını almaya layık olan "metin"in tenkidinden ziyade ağırlıklı olarak "isnad" tenkidine önem vermiştir. Bu elbette hiç metin tenkidi yapılmadığı anlamına gelmemektedir. Ancak yapılan bu tür tenkidler son dterece mevzii olup, en azından isnad tenkidine eşdeğer bir öneme sahip olmamıştır.

Dolayısıyla klasik hadis usûlünün "isnad merkezli" bir usûl olduğu ve bu sebeple "insan usûlü" olarak adlandırılmaya daha layık olduğunu söylenebilir.