Bizim bu yalnızlığımızı kâğıtlara döken de kim Hâce

hangi müptedi içmek istiyor

ırmağımızın acı suyundan?

Üstelik kapımız da zorlanıyor günlerdir;

oysa biz ne biliriz evcil kediler

ve kalabalıklar üzerine söyleşmeyi!

Bırakalım da kaldırsınlar üzerimizdeki ıssızlığı

çok ağır ve hep içeri doğru çünkü!

Oturup konuşmak yahut bir denizi kucaklamak beyhude

ah, bir de göğsümüze vurup duran şu amansız dalgalar!