Katerina Poladjan, çağdaş Alman edebiyatının sessiz ama derinlikli kalemlerinden biri olarak, Gelecekten Nağmeler’de tarihin donmuş anlarından birine büyüteç tutuyor. 1985 yılının Sovyetler Birliği’nde, bir apartman dairesinde geçen bu etkileyici anlatı, dört kuşaktan kadının iç içe geçmiş hayatlarını ve tekinsiz bir geleceğe dair suskun umutlarını gözler önüne seriyor. Gelecekten Nağmeler’de tarih, kişisel bir hikâyeye dönüşüyor; ideolojik baskının gölgesinde, sıradan ama güçlü kadınların hayalleri, korkuları ve özlemleri anlatının kalbine yerleşiyor.

Bu roman, sadece Sovyetler Birliği’nin çöküşüne yaklaşan bir dönemin ruhunu değil, aynı zamanda özgürlüğün, aidiyetin ve değişimin anlamını da sorguluyor. Poladjan, karakterlerinin iç dünyasında yankılanan “gelecekten nağmeler”i duyumsatırken okuru da kendi geçmişine ve geleceğine kulak vermeye davet ediyor. Gelecekten Nağmeler, sessiz devrimlerin romanı.

Kadınların bakışında, mutfak masalarında, usulca çalan bir radyoda ya da bir çay bardağında saklı kalan direnişin; yani yaşamın, sabrın ve umudun anlatısı. Poladjan’ın bu zarif eseri, zamana karşı yazılmış bir ağıt değil, zamana rağmen yaşanan bir hayatın onurlu hikâyesi.