Daha yazı bile bulunmadan

Neolitik çağ’ın tüm alet edevatıyla yerleşik hayat kurmuş 

İnsan soyu istanbul coğrafyasında. 

Sekiz bin beş yüz yıldır tabanı toprağa basan,

Doğanın sunduklarına kendi meşrebince ‘şükür’ duyan, 

Barınak kuran, çoluk çoluğa karışıp geleceğe nişane bırakan 

Milyonlarca insanın kalp atışını kendi ruhuna katmış 

İstanbul dediğimiz toprak parçası. 

Kendi ruhunu üflemiş bağrında doğanlara, 

Yurt arayıp kollarına sığınanlara. 

Ruhundan ruh vermiş, ruhlarından ruh almış.

Ama bugün [2024] bin yıllardır sürüp giden doğal aktarım 

Adeta ‘göklerden inen’ bir satırla öyle bir böldü ki hayatı, 

İnanılmaz ama ‘para para para’ diye bakan gözlerin 

İstilasına öyle göz yumdu ki...

İçinde boğularak soluk alıp vermeye çalışanların ruhu

Çoban ateşi öykülerle bir isyanı harlamaya çalışıyor.

Peki ya sizin ruhunuz hangi safta can buluyor?

Nalan Barbarosoğlu