Alfred North Whitehead, "Tüm Batı felsefe tarihi Platon'a düşülen dipnotlardan ibarettir" diyerek, Platon’un felsefesi ile Batı felsefesi arasındaki bağı ortaya koyar. Whitehead’in Platon’u bir başlangıç noktası olarak kabul edişi gibi Platon da Sokrates’i gerçek bilginin temsilcisi gerçek bir filozof olarak felsefenin doruklarına yerleştirir. MÖ 399 yılında, yetmiş yaşındayken, dinsizlik ve gençlerin ahlakını bozma suçlarıyla mahkemeye çıkarılan Sokrates çevresindekilerin telkinlerine kulak asmaz.

Cicero’nun Sokrates’e beraati getireceğini düşündüğü, ama bir başkası tarafından hazırlanmış savunmayı sunmaz. Ve tanrısal bir yazgı olduğuna inandığı felsefe adına, sürgünü değil idam cezasını tercih eder. Platon’un ilk dönem eserlerinden olan Sokrates’in Savunması, diğer Platon yapıtlarından farklı olarak, Sokrates’in Platon tarafından kurgulanmış bir tartışmanın öznesi olarak kalmayıp aynı zamanda nesnesi de olduğu bir eserdir.