Şu sana el sallayanlar

Parmakların mıydı?

Esaretle vedalaştığın mı sandın?

Ayakların prangadan

Sıyrıldı diye mi mutlusun yoksa?..

Kendini kandırma!..

Ellerin kelepçeden kurtulması

Değildir özgürlük!..

Çırpınan kanatlar

Alkış sesine dönüşüp ayaklarını yerden kesse,

Vuslata erdim sanma!..

Başını her kaldırışında

Gökyüzü göz kırpsa sana, özgürüm diye bağırsan

Kaç yazar!...

Ayak parmakalrın

Görünmez çamurdan,

Matarandaki son yudumu içersin…

Namlular soğuyup, barut kokusunu

Bahar yeli uçurduğunda,

zaferin şaşkınlığını

ve savaşın tatlı yorgunluğunu

ter içinde hissetmektir

özgürlük!..