“Assisi, sana yatağımı ödünç vereceğim. Hadi uzan!”

Bir prensesin mutlu bir hayatı olacağını kim söyledi? Mutluyum ama artık koruyucu şövalyeme bakmam gerekiyor... Bu bir prensesin hayatı olamaz!

İki yıldır odamın önünde nöbet tutan şövalyemi bu şekilde bırakamam değil mi?

Peki ama sen neden bu kadar alıngansın baba? Yoksa sırf şövalyemi önemsiyorum diye mi bana küstün?

Gerçekten ama… çocuk olan benim. Neden benim üç oğlan çocuğuna bakmam gerekiyor! Hayatım böyle bitmeyecek, değil mi?

Romanda çözülemeyen hikâye şimdi burada çözülüyor!